Zorgvuldig plaatst Joris de kostbaarheden op het aanrecht. Boter, eieren, spek en het blauwe Campingaz kookpitje dat hij bij zijn bejaarde moeder in de schuur heeft gevonden. Jammer dat hij geen bloedworst heeft kunnen krijgen, dan had hij een volledig Engels ontbijt kunnen maken. Maar goed, dit is ook een mooie oogst. Eieren met spek. Hij gaat ze bakken in de zware, koperen koekenpan, op een echt gasvuurtje. Alleen dat gasstelletje is al goed voor drie maanden Klimaatkamp, als hij betrapt wordt, denkt Joris. Voor de derde keer controleert hij de tape waarmee hij alle roosters en kieren van het keukentje heeft afgeplakt. Hij heeft gehoord dat de drones van de Inquisitie tegenwoordig ook etenslucht kunnen detecteren. Dat zal wel een broodje aap zijn, maar de CO2 van de gasbrander kunnen ze sowieso herkennen.
Joris steekt de gaspit aan en zet de koekenpan erop. Eerst de pan heet laten worden, dan pas de boter erin. Hij bakt eerst het spek uit, en daarna breekt hij de eieren in het mengsel van boter en spekvet. Terwijl de eieren al bijna klaar zijn beseft Joris dat hij het brood in de bijkeuken heeft laten liggen. In drie sprongen is hij bij de deur, door de deur, grist hij het brood van tafel en is hij weer terug. Als hij de tussendeur achter zich dichttrekt, beseft hij zijn vergissing. De bijkeuken is niet afgeplakt. Er staat zelfs een raam op een kier. Nou ja, de deur heeft hoogstens drie seconden opengestaan.
Joris herinnert zich nog goed hoe de Klimaatkerk uit het niets de grootste partij van het land was geworden. Hij had het grappig gevonden dat ze de naam, die ze van de Telegraaf hadden gekregen, als geuzennaam hadden geadopteerd. En hij had het mooi gevonden dat de gevestigde partijen een draai om de oren hadden gekregen. Die hadden in die tijd de mond vol van de klimaatcrisis, maar waren onmachtig gebleken om ook maar één maatregel te nemen om die crisis af te wenden. Zelfs de maximumsnelheid verlagen was te veel gevraagd. En ondertussen de burger maar lastigvallen met infantiele campagnes. Korter douchen! Minder vlees eten! Op inductie koken! Zoals veel landgenoten had Joris gehoopt dat de Klimaatkerk de grote vervuilers aan zou pakken en de burger met rust zou laten. Hoe anders had dat uitgepakt.
Zittend aan de keukentafel geniet Joris van zijn spiegeleieren met spek. “Wat is dat toch lekker, af en toe,” denkt hij. “En de aarde overleeft het echt wel.” Hij staat op om zijn spulletjes af te gaan wassen. Plotseling wordt er op de deur geklopt. “Open doen! Hier de Inquisitie. We onderzoeken een mogelijke Misdaad tegen de Planeet.”
Met loeiende sirenes wordt de klimaatketter afgevoerd.